24 december 2016- Oversteek naar Suriname
9 januari 2017 - Administratie
17 januari 2017 - Warappakreek
(Wouter)4 december 2016 vertrekken we uit Mindelo. We worden even opgehouden door de Kdans die net waren binnen gekomen, dus niet een mooi vertrek om 12 uur.
Dit zijn onze berichtjes naar de website tijdens de oversteek:
Dag 1, Een hobbelig begin
(Wouter) 5 december
Onze positie: 16 14.8N:26 59.3W, dagafstand:123
NTG: 1768
Eerst hadden we hele harde wind met pittige golven tussen de eilanden. Het ging hard, maar echt ontspannen zeilen was het niet, in het windversnellingsgebied. Saskia moet altijd eerst zelf sturen om zo makkelijker in te slingeren. Ten zuiden van de eilanden werd het al stukken rustiger en kon de stuurautomaat het over nemen.
Wel mooi waren de lege landschappen op beide eilanden, te steil en kaal om er iets te doen.
In de nacht viel soms ineens de wind weg. De motor moest zelfs een paar keer aan, want de golven bleven. Het was dan een grote klotsbak. Je hebt dan net niet genoeg winddruk om de zeilen vol te houden dus dat gaf een hoop geklapper.
De wind viel weg om daarna of uit het NO of uit het ZO te komen. We hebben niet echt goed geslapen dus.
Nu blijft de wind uit het NO komen tussen de 10 en 20 Kts. De windvaan stuurt sinds vanmorgen en dat gaat ook prima.
De boord PC hebben we maar uit gezet want via het schermpje van de AIS kunnen we de grote schepen ook volgen. Die passeren ons vaak op grote afstand.
Deze nacht was het nog vrij druk om ons heen met vrachtschepen en andere zeilers, maar nu hebben we niemand meer om ons heen, lekker rustig!
###
Dag 2, blijven zeilen
(Wouter) 6 december
Onze positie: 15 41.8N:28 56.3W, dagafstand:123
NTG: 1651
Blijven zeilen is best vermoeiend op deze zee en dan ook in de juiste richting. Het was of richting Argentinië of naar de Bahamas, zonder genuaboom. Maar met genuaboom stond hij te rammelen door het geklapper van de genua. De genua krijgt te weinig zeildruk door de hobbelige zee en de zwakke wind van achteren. Toen werd het een uitgeboomde giek en dat gaat stukken beter. Sinds vanmorgen staat ook een uitgeboomde fok er naast. Het gaat niet hard, maar wel in de richting van Suriname.
De wind is ook minder hard gaan waaien, dat was voorspeld. Zo dadelijk ontvangen een nieuwe windvoorspelling. De volgende stap is het parasail, maar dan moet niet verrast worden door harde wind.
Allebei hebben we onze eerste spoeletje gedaan. Afspoelen en afkoelen uit een 1,5 liter fles met water, onze douche in de kuip.
Het ssb contact wil maar niet lukken op het netje. Eerst kwam ik er niet tussen en na schakelen was ik ze kwijt, en gisteren kon iemand mij verstaan, alleen ik niemand.
###
Dag 3, hard werken
(Saskia) 7 december
Onze positie: 14 34.6N: 30 59.7W, dagafstand:140
NTG: 1517
Gisteren zijn we erg druk geweest met zeilwisselingen. Stond net alles een uurtje, veranderde de wind weer, moest alles weer anders. In de middag was de wind zoveel weggezakt dat we de parasailor maar gingen hijsen. Dat ging als de brandweer maar aan het begin van de avond durfde we hem toch niet op te laten staan voor de hele nacht. Net als we staan te twijfelen ziet Wouter een vin, een grote. Dan zwemt er een hele groep grienden om ons heen. Ze zijn best groot en zwemmen langzamer dan dolfijnen. Het is een magisch moment!
In de loop van de nacht zijn we blij dat we de parasailor naar beneden hebben gehaald want we hebben soms 25 knopen wind, en dat is echt te hard voor dat zeil.
Vanochtend mijn zelfgemaakte yoghurt gegeten, hoewel zelfgemaakt, dan zouden we een koe mee moeten nemen. Het is meer zelf vermenigvuldigde yoghurt. Je hebt 1 deel yoghurt, 3 delen melkpoeder en 6 delen water die je met elkaar vermengt en verwarmt en dan op een warm plekje wegzet tot de volgende dag.
We hebben ook weer contact op de SSB met andere zeilers! Gelukkig maar anders zijn we zo alleen… Hoewel, we krijgen gelukkig ook berichtjes via de iridium telefoon.
Net vloog een witte reiger om de boot. Huh? Wat doet hij hier 1000 kilometer van land? De weg kwijt. Het leek even of hij wilde landen maar nu is hij weer verdwenen.
###
Dag 4, circus
(Wouter) 8 december
Onze positie: 13 51.3N: 33 11.3W, dagafstand:136
NTG: 1352
Omdat het een circus act is om iets te doen aan boord. Bij alles wat je doet, moet je je ergens aan vast houden wil je niet tegen iets gelanceerd worden. Mijn heupen doen zeer van het klem staan of ergens tegen aan leunen om niet om te vallen. De zee is gelukkig niet altijd zo. Heel soms gaan we heel soepel over de golven dat je het niet in de gaten hebt dat we met 5 knopen varen. Heel soms.
Misschien komt het ook wel dat we beiden het gevoel hebben dat we al een week aan het oversteken zijn.
Het is overdag 28 tot 29 graden in de boot en 's avonds koelt het af tot wel 24 graden. Het log heeft een thermometer en die geeft aan dat het zeewater 35 graden is.
De witte reiger kwam weer terug en het leek dat hij op de zonnepanelen wilde landen. De windgenerator hebben we snel uit gezet anders zou die zielige in de gehakt molen belanden. Na 3 pogingen, een poging op een zaling en op het dek te landen, ging hij weg richting ?
###
Dag 5, halverwege niet op de helft
(Wouter) 9 december
Onze positie: 13 00.9N: 35 35.W dagafstand:150
NTG: 1233
We zijn nu ongeveer halverwege de Atlantische oceaan, tussen Afrika en Zuid Amerika. Helaas nog niet op de helft van de oversteek naar de verkenningston van de Surinamerivier.
Vannacht was het soms kraak helder en zag ik begin van de avond een hele grote vallende ster richting het zuiden. Het was er een met dikke strepen en heel fel verlicht. Dat moet iets heel groot zijn geweest, want hij bewoog best langzaam.
"Donkere wolken geven extra wind" waarschuwde Saskia mij toen ik haar afloste om 3 uur vannacht. En dat deden ze. In de kuip was het een lawaai van wind en golfen, de boot die met de kont tegen de golven stuurt, het geslinger als we van een golf af surften, en het bruisen van rollende golven. Het maakt het allemaal veel heftiger dan het is. Ga je naar binnen dan is het redelijk stil en valt het allemaal weer mee.
Behalve dat de boot best te keer gaat. Met 3 extra kussens ingeklemd in de slingerkooi hoop je dat je snel in slaap valt, en dan merk je er nog minder van.
###
Dag 6, heldere nacht
(Saskia) 10 december
Onze positie: 12 16.4: 38 02.8.W Dagafstand:152
NTG: 1082
De nachten zijn super helder. Hoewel de maan net iets meer dan de helft is geeft hij erg veel licht. Het heeft een magisch effect op de zee die in zwart wit verlicht is.
Vannacht per ongeluk drie vissen gevangen. Vliegende vissen die het dek op waren gevlogen. We hebben ze een gepast afscheid gegeven.
Verder maken we niet zo veel mee, er komen geen schepen meer langs en de dagen beginnen allemaal een beetje op elkaar te lijken. Boekje lezen, rondkijken, spelletje op de ipad, rondkijken, eten, boekje lezen, eten, SSB contact met andere zeilers, slapen, etc…..
De wind is redelijk constant dus we hoeven geen zeilen te wisselen. Af en toe de genua een beetje indraaien als het wat harder waait.
We gaan lekker hard vooruit wat natuurlijk een voordeel is, maar het geslinger in de boot is doodvermoeiend, zelfs in slaap vallen is vermoeiend. Met extra kussens moet je je hoofd en heupen klemzetten om niet te veel te liggen rollen in bed. Maar goed, een daggemiddelde van 150 mijl, dan mag je eigenlijk niet klagen.
###
Dag 7, aanslagen
(Saskia) 11 december
Onze positie: 11 36'N 40 29'W Dagafstand:151
NTG: 933
Gisteravond hebben we zowaar twee aanslagen door vliegende vissen overleefd. Ik zit in het doghouse meestal op het bankje aan de lage kant, en gisteren was ik daar net 2 tellen weg en SPLASH, flets, flapper flepper, een vliegende vis op het bankje! Op mijn t-shirt die daar lag. Met het t-shirt vastgepakt en overboord gegooid (het zijn super glibberige beesten, met je blote handen krijg je dat niet voor elkaar)
Die nacht zit Wouter aan de (veilige?) hoge kant in het doghouse een beetje in zijn lege doos, zoals mannen dat kunnen, naar buiten te staren als aanslag twee naar binnen komt vliegen. Met gevaar voor eigen leven duikt hij naar de lage kant zodat hij net het glibberige ding weet te ontwijken. Gelukkig maakt de boot net een behoorlijke schuiver zodat het beest net mist.
Met al deze spanning en sensatie zou je bijna vergeten dat we OVER DE HELFT zijn! In het midden van de oceaan, niets dan zee om ons heen. Dat zijn wel momenten waarop je behoefte hebt aan een Iridium berichtje van de buitenwereld. Bijvoorbeeld of onze positie in het kaartje van sailblogs nu goed door komt, of je een nieuwe baan hebt, of zwanger bent…of eigenlijk ieder ander leuk bericht is welkom!
###
Dag 8, het kan nog erger
(Wouter) 12 december
Onze positie: 10 52'N:42 58'W Dagafstand:153 NTG: 781
Dachten dat we alle slinger varianten al hadden gehad, nou het kan dus nog erger. Het is harder gaan waaien, harder van voorspeld, tussen de 20 en 26 knopen wind. Je krijgt er dan hele diepe smalle deining bij. Die deining gaat ons in halen en wij moeten daar dus over heen en door dat steile dal heen.
Als de wind in dat dalletje er net even niet is en we gaan iets naar links of rechts, gaat dat met zo'n geweld dat we bijna dwars liggen op de golven.
Het van de golf af surfen gaat soms ineens van 5 naar ruim 9 knopen.
Kort om, we hebben erg veel vertrouwen in de windvaan.
Slapen met dat extra geslinger is ook een uitdaging. Gelukkig koelt het maar af tot 26 graden binnen in de boot en kan je niet alle ramen en luiken open zetten omdat er dan golven in kunnen komen. Of vliegende vissen.
De eerste regenbui heeft ons net gepasseerd, gelukkig op grote afstand, en dat geeft ook extra wind.
Ik had het positie rapport aangepast van zondag en wil graag weten of onze posities in Google-maps goed doorkomen van deze oversteek. Maakt Google-maps een route van onze posities?
Graag een Iridium berichtje of een mailtje.
###
Dag 9, schrikken
(Wouter) 13 december
Onze positie: 9 50.8N: 45 09.3'W, dagafstand: 144 en NTG: 639
Schrikken van het nieuws dat we gisteren hoorden over de SSB radio. Voor ons op 500 mijl afstand varen de Bojangles en de Blue Note al dagen samen naar Suriname. De Blue Note vertelde dat de Bojangles niet kon praten over de SSB want hun mast was afgebroken en alles was al overboord in zee. Er waren geen gewonden.
De Blue Note vertelde ook dat bij hun de giek was afgebroken, maar dat hun mast nog wel er op stond en dat zij verder konden met een voorzeil. Bij de Blue Note was dat gebeurd omstreeks 5 uur in de ochtend tijdens een squall. De windsnelheid ging plotseling van 20 naar 45 knopen.
Samen gingen zij verder naar Suriname.
Iedereen op het SSB netje was er van onder de indruk. Wij varen al voorzichtig, maar kijken nu extra naar afwijkende wolken waar een squall uit kan komen. Een squall is plotseling opkomende veel wind met soms regen en duurt maar enkele minuten.
De wind is wat afgenomen rond de 18 knopen, we liggen dus iets rustiger vergeleken met afgelopen dagen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.
Vannacht zeilden wij door de Vema fracture zone. Een gebied waar de diepte heel erg afwijkt, van 4 naar 5 duizend meter, maar ook een ondiepte van 583 meter. De zee was daar heel erg onrustig, we werden naar alle kanten geslingerd.
Tijdens ons 1ste rondje op oudejaarsdag 2015 hadden we daar 2 zeebevingen, waarbij de oude Schorpioen flink van moest schudden. Een hele vreemde belevenis was dat.
Slapen met dat extra geslinger is ook een uitdaging. " Gelukkig" koelt het maar af tot 26 graden binnen in de boot en kan je niet alle ramen en luiken open zetten omdat er dan golven in kunnen komen. Of vliegende vissen.
De eerste regenbui heeft ons net gepasseerd, gelukkig op grote afstand, en dat geeft ook extra wind.
###
Dag 10, ?
(Wouter) 14 december
Onze positie: 8 45.5'N: 47 18.4'W, dagafstand: 145 en NTG: 497
Gisteren hadden we de kussens van de slingerkooi lekker laten luchten voor het nieuwe laken. Nee, was het afgelopen nacht 30 graden in de boot. Ik moet dan oppassen van Saskia dat ik eigenlijk helemaal niet transpireer tijdens mijn slaap, want zij moet daar dan in gaan liggen.
De maan kwam heel erg mooi op, maar verdween snel achter dikke bewolking. Het leek wel of we bij Groenland aan het zeilen waren, zo'n sfeer hing er rond. Gelukkig niet de temperaturen.
Wij beiden hebben op onze wacht kleine regenbuitjes gehad. Te weinig om de boot zoutvrij te maken en de restanten van de dode vliegende vissen weg te spoelen.
Nu ik dit schrijf komt de zon weer tevoorschijn.
We zien hier een nieuw type zeevogel. Het is kleine witte meeuw achtige vogel, met 2 lange punt staarten, een felle rode snavel en ze maken geluiden als papagaaien.
Overigens zijn de Iridium berichtjes gratis voor ons en voor jullie. GRATIS !
###
Dag 11, een trog
(Wouter) 15 december
Onze positie: 7 45.4'N: 49 05.6'W, dagafstand: 129 en NTG: 378
De hele dag dreven er buien dreigend om ons heen. We hadden harde wind verwacht, maar de kwam niet, ook geen squals. De enige harde wind kwam toen 2 buien ons aan elke kant inhaalden.
De wind viel zelfs weg! De motor moest aan afgelopen avond. Daarna kwam er wind maar die zou ons in Patagonie brengen. Dan wordt je geduld goed op de proef gesteld om geen zeilen aan te passen. Maar goed dat Saskia daarvoor niet gewekt wilde worden, want heel langzaam ging de wind iets bij draaien richting Suriname.
Tijdens Saskia haar wacht heeft het een paar keer flink geregend. Dan moet alles dicht anders regent het van achteren naar binnen. Af en toe met je hand naar buiten voelen of het al weer droog is en dan snel alles weer open voor wat frisse lucht.
Op het SSB netje vertelden men dat een trog ons aan het inhalen was, die veroorzaakte dit weer type. We zijn ingehaald en kunnen weer zeilen.
###
Dag 12, problemen
(Saskia) 16 december
Onze positie:7 45.1'N: 41 09.2'W, dagafstand: 127 en NTG: 262
Gistermiddag leek het even of we de buien gehad hadden, mooie blauwe lucht en wat fluffy witte wolkjes. Helaas was het feest snel weer voorbij. Eind van de middag was het rondom weer donkergrijs. Tijdens mijn nachtwacht kwam er weer zo'n donkergrijze wolk voorbij waarbij de wind ook ineens 180 graden van koers veranderde. De genua stond uitgeboomd aan bakboord maar de wind kwam ook ineens van die kant. Snel de genua ingedraaid en dan maar even de motor aan om te kijken hoe ik dat verder met de zeilen ga doen. Na een tijdje de fok uitgerold en gekeken of ik de genua ook naar de andere kant kan uitrollen. Wouter is ondertussen wakker geworden en komt kijken wat al dat gedoe is. Dan horen we beiden een raar geluid. Het lijkt van de achter de boot te komen, De windvaan? Ik sta te kijken of ik iets zie in het donker als het geluid ineens veranderd in een geluid waarvan je zeker weet dat er iets mis is. Wouter duikt naar de gashendel om de motor in zijn vrij te zetten maar er gebeurt niets, waarop ik in het doghouse duik om de motor uit te zetten. Shit! Een lijn in de schroef? Met de zaklamp kijk ik in het water en inderdaad loopt er een stuk lijn vanaf de achterkant van de boot in het water. Het blijkt de stuurboordschoot van de genua te zijn. Normaal zou die nooit in de schroef kunnen komen omdat hij door twee blokken loopt en niet in het water kan komen maar door onze aanpassingen om uitgeboomd te kunnen zeilen lag hij nog los op het dek, en is blijkbaar met binnendraaien van de genua het water in geslipt.
We zeilen maar verder want kunnen nu toch niets doen. Het is donker en begint ook nog eens verschrikkelijk te regenen. Misschien dat Wouter morgen het water in kan om de lijn los te snijden. Hoewel dat met deze golven een soort zelfmoord missie lijkt.
Terwijl we het hele doemscenario opsommen horen we een raar geluid, een soort gebonk. Het lijkt uit de motorruimte te komen. Als de regen eindelijk gestopt is doen we het motorluik open ter inspectie. Er staat wat water onderin dus eerst maar even pompen. Met een zaklamp kijken we beiden wat de oorzaak van het bonken is. Dan hoor ik Wouter o zeggen, op een manier die niet veel goeds voorspelt. Het spant waar de flexibele stuwdruklager aan vast zit is verbogen. O, de stuwdruklager is gebroken! De schroefas waterafdichting was helemaal naar achteren ingeduwd. Langzaam komt er water binnen via de schroefas. Shit, shit, shit, kan ik alleen maar denken, dus zelfs als we de lijn uit de schroef krijgen maakt het niet uit. We kunnen gewoon niet meer op de motor varen.
We doen het motorluik weer dicht en bedenken hoe verder. Voorlopig hebben we wind dus zeilen we gewoon verder. Maar hoe moet dat bij aankomst in Suriname? Hoe kunnen we dat daar laten repareren? Waar kunnen we de kant op? Hoe gaat dat met de verzekering? Hoe lang gaat dat duren? Kunnen we ons geplande rondje nog wel afmaken?
We slapen beide niet echt rustig de rest van de nacht. Maar goed, voorlopig kunnen we niets doen, behalve om de twee uur pompen, en hopen dat we wind houden tot Suriname.
###
Dag 13, rustig zeilweer
(Wouter) 17 december
Onze positie: 7 01.1N: 52 45.7W, dagafstand:111 NTG: 156
We hebben rustig zeilweer. Het waait gemiddeld 16 tot 20 knopen en de zee is rustig vergeleken met afgelopen dagen.
Misschien ook rustig door een irritante stroom tegen van 1,5 tot 0,5 knopen. Dat begon gisteren middag en is pas vanmorgen vroeg gestopt.
Dit rustig zeilweer houdt het wel spannend of we morgen met daglicht bij de monding van de Surinamerivier aankomen. Het is dan nog 20 mijl naar Paramaribo en Domburg ligt vanaf de stad 10 mijl verder de rivier op.
We hebben vroeger daar alles kunnen zeilen, maar nu moeten we daar wel iets meer zekerheid over hebben, omdat we niet op de motor kunnen varen mocht bv de wind wegvallen of het tij tegen gaan krijgen.
Saskia heeft met de GoPro gefilmd, zodat we hebben kunnen zien hoe het er bij de schroef uit ziet. We zagen dat de schoot het meest aan de voorzijde om de schroef gedraaid zit. We zien geen beschadigingen aan de schroef, van af de beelden.
Toevallig varen we nu in het gebied waar in 2011, in een drijfnet waren gevaren, op de motor. Toen was de zee doods vergeleken met nu. Ik kon toen wel de schroef vrij snijden van netten en touw. Nu is dat helaas echt niet te doen.
Op de Surinamerivier zou dat wel kunnen, maar daar is geen zicht door de modder.
Misschien lukt het van uit in de motorruimte daar aan de schroefas te draaien om deze weer vrij te krijgen.
Op de SSB net hoorden we dat al was geïnformeerd bij de MAS (Maritieme Autoriteit Suriname) voor assistentie tijdens het binnen varen naar Domburg. Een NL catamaran heeft problemen met beide motoren en een ander NL jacht had water in de motor gekregen. Het was onduidelijk of de MAS het zelf wilde doen voor geld, of dat het werd uit besteed.
###
Dag 14, Kamikaze
(Saskia) 18 december
Onze positie: 06 08.8'N: 54 47.1W , dagafstand:134NTG
Nog 26M tot de verkenningston van de Surinamerivier, daarna nog 30 naar Domburg.
Vannacht was er een bijzonder kamikaze vogeltje bij ons. Volgens Wouter moest hij hem echt weg jagen omdat hij in de kuip wilde landen, of op de zonnepanelen. De windgenerator stond aan en die werkt dan als een soort gehaktmolen voor vogels dus die had Wouter maar even uit gezet. Toen de kust weer veilig leek na een uur, toch maar weer aangezet want we hebben toch stroom nodig en ineens flatsh, plons daar ging het vogeltje! Wat een sufferd! En ook wel sneu.
Later tijdens mijn wacht ging het wat harder waaien en zat ik ineens te trillen, of tenminste, de hele boot was aan het trillen. Wat nou weer? Overal aan gevoeld waar de trilling vandaan komt en ja hoor, de windgenerator uit balans. Waarschijnlijk een blad wat verschoven. Vanochtend in het licht zagen we ook wat wit dons op een van de bladen, snif. Dat wordt waarschijnlijk brinta eten in plaats van yoghurt, want onze koelkast is wel de grootste stroomverbruiker en zonder windgenerator…
Het was waarschijnlijk leuker geweest als we dit stukje –land in zicht- hadden kunnen noemen, maar ondanks dat we 15 mijl van de kust af zitten zien we echt geen land. Wel is het water van blauw naar groen naar bruin gegaan en zeilen we nu in 10 meter diepte.
Zoals het nu lijkt te gaan komen we eind van de middag aan bij de riviermonding en kijken we dan hoe ver we kunnen zeilen. Gelukkig hebben we al hulp aangeboden gekregen mocht het zeilend niet lukken. Dat is wel geruststellend.
Het lekken is ook stukken minder dus we willen eerst naar Domburg aan een boei gaan liggen zodat we daar dingen kunnen bekijken en regelen en de kilo's was doen die we hebben verzameld.
20 December 2016
(Wouter)
De was is gedaan en hangt te drogen onder een overkapping, of is het een garage op het terrein van de marina Domburg?
We halen ondertussen even onze internet achterstand in.
Met autoverhuurder Richie hebben we een auto gereserveerd om in te klaren voor Suriname en even toeren door de stad.
Morgen gaan we proberen de schroefas naar achteren te krijgen waardoor, misschien de spanning van de klemmende genuaval om de schroefas minder wordt. Het afgebroken deel leunt nog op een spant. Dat deel kunnen we bestellen bij Zegwaard motoren, dat scheelt ook een paar kg vrachtkosten bij SSL pakketdienst.
We gaan een Surinamese simkaart nemen, want het is veel te duur om te bellen met onze NL telefoons hier in Suriname.
Helaas wil ons ankerlicht niet meer aan. Na 8 keer controleren, meten en vloeken ben ik er klaar mee. Het is een dure ledlamp met alles in 1 lamp, 3-kleur, automatich ankerlicht en een knipperlicht. Toch langs St Maarten bij Budget Marine?
Tijdens de oversteek konden de zonnepanelen en de windgenerator de accu geheel vol houden. Hier op de rivier, uit de wind en met de vele bewolking en regen is dat niet meer. We gaan de koelkast versneld leeg eten, er is ook geen zuivel te koop hier dan verse melk.
De wieken van de windgenerator staan weer in balans na de kamikaze actie van de vogel en draait weer trillingsvrij, als het even waait.
We vonden dat er erg stonk in de kuip en het kuiphuis, een kadaver lucht, soms vermengd met een dooie vis lucht. Zelfs na schoon maken bleef de lucht komen. Toevallig zag ik met de zaklamp dat een vliegendevis in de afvoerpijp van de zelflozers lag, vast geplakt. Met een stok kon ik hem van de pijp los krijgen en met veel na spoelen overboord spoelen. Joepie, stinkvis.
Hier ligt ook het Amerikaans zeiljacht Juno met Thomas. Thomas kwam ons in 2011 te hulp in de VS toen wij zonder diesel stil kwamen in de middel of nowhere. Bij hem konden we diesel tanken en bleef hij ons op afstand via de VHF volgen of het goed met ons bleef. Weer een toevalligheid van een mooi moment.
17 januari 2017
(Wouter) De koelkast hebben we aan gelaten, want na het uitzetten van alles behalve de GPS kan met de zonnepanelen en soms met hulp van een windje de accu toch op geladen worden en blijven. Er kan zuivel gekocht worden bij de chinees. Bij de chinees in Suriname bedoelt men de supermarkt.
Het stuk lijn om de schroefas had de motor naar achteren getrokken, vandaar dat wij de motor op zee niet in de vrijstand kregen. Na het losmaken van de keerkoppeling met de stuwdruklager konden we de schroefas naar achteren duwen. Saskia is het water in gegaan ondanks de sterkte stroming en het modderwater van de Surinamerivier, en kon het touw bij de schroef toen weg trekken.
Ik ben 3 dagen bezig geweest om de schroefas uit de klem van de stuwdruklager te krijgen met een pullytrekker.
Met hulp van de HOLSU vissers kon ik ook een hydraulische krik lenen om het spant naar achteren te buigen. Dat viel niet mee. Met een tip van de bemanning van de Bolle kreeg ik druk in de krik en lukte het mij het spant een paar cm terug te buigen.
Na de kerstvakantie kon ik bij Zegwaard motoren een nieuwe stuwdruklager bestellen en laten bezorgen bij Karen & JanCees. JanCees & Mos hebben het pakketje bij SSL Rotterdam ingeleverd en 4 dagen later konden wij het in Paramaribo ophalen. De dame van de douane heeft een laag BTW tarief gekozen, en voor 95 SRD invoerkosten kwam het in onze handen.
De volgende dag was het inbouwen en wonderbaar, we konden we eind van de middag al varen, naar een andere boei. We konden weer plannen maken, voor nu in Suriname en ook voor later de rest van de reis.
Daarop zijn we voor een paar dagen de Commewijne rivier op gevaren, net als toen in 2006 met de Sepia. Nu was het plan om naar Bakkie te gaan en daar de toer te nemen door de Warappakreek. We moesten wachten op de toer van zondag en zijn voor 1 dag terug gevaren naar Frederiksdorp. Daar hebben we met de Tsuru en de Bojangles gezwommen in het zwembadje en 's avonds heerlijk gegeten. De volgende dag bij Alliance in de kreek naar Bakkie geankerd. Verder gaat niet omdat er stroomkabels over het water hangen. De kreek is smal met het oerwoud aan beide zijde, maar wel 6 tot 9 meter diep, en nog spannderr, is de sterke stroming van ruim 2 Kts. Daar werden wij de volgende ochtend opgepikt door de koreaal waarmee de toer werd gedaan. Het werd een mooie droge zonnige dag en met een erg goede gids werd het nog gezelliger. En dat ondanks de grote aanwezigheid van muskieten. Onder weg moest nog even een boom weg gezaagd worden die over de Warappakreek was gevallen .
Tussendoor hebben we rond gereden en genoten van het mooie Suriname. Even rustiger bijpraten met Petra en JanWillen van de Witte Raaf in hun woning, na hun sleephulp van de Schorpioen.
We zijn 2 keer naar Brownsberg geweest, de 2de keer met Gerard en Karina van de K-dans. De grote wegen in het binnenland zijn beter dan de wegen in Paramaribo en omgeving.
Verder zijn we naar de vlindertuin geweest. Daar zijn ze poppen aan het kweken voor de verkoop aan dierentuinen. We kregen een uitgebreide rondleiding en konden alle stadiums zien van een vlinder.
Weer zijn we naar Nickerie gereden met een overnachting in een hotel. Na een heftige muskieten aanval bij de rivier zijn we naar mevrouw Mangal gegaan op Wageningen.
We zijn verder op bezoek geweest bij Ciska & Rob van de Van Straelen en hun mooi huis en tuin bekeken. Helaas kort, want het bezoek aan mijn lageschool vriend Bob mocht natuurlijk niet gemist worden. Bob had zelfs speciaal voor ons lekker gekookt. Enkele dagen later kwam Bob bij ons op Domburg langs.
Met alle zeilers en personeel van de marina zijn we met 2 gehuurde koreaals naar Paramaribo gegaan om het oudjaarfeest mee te maken: Bojangles, Bluenose, Tsuru, Grutte Grize, Zahree, K'dans, Frya, Umnyama
Het was iets minder druk dan in 2011.
Volgens de kranten waren er dit jaar 56 containers vuurwerk minder ingevoerd dan afgelopen jaar. Dat was ook te merken die dag en nacht.
Het gaat al 14 maanden merkbaar niet goed met de economie van Suriname. Dat is te lezen in de kranten en te horen op de radio. Elke dag op de radio luisteren we naar het ochtendnieuws op de radio. Surinamers zijn weer aan het pinaren. De export is met 35% afgenomen en de import met 45%. De SRD, de Surinaamse dollar is nog maar rond de 12 cent waard. Net hoorden wij dat nu alle bauxiet bedrijven stoppen met de mijnbouw in Suriname. Het onderwijs is als eerste begonnen met staken.
De laatste week van januari gaan we ons en de Schorpioen gereed maken voor het Caribisch gebied. Ons plan is om naar Barbados te gaan, want daar zijn we nog nooit geweest.
